Burn-out overkomt juist vaak sterke mensen

[Sylvia]

Hallo allemaal. Wanneer jullie het nieuwe magazine 'de zorg'hebben gelezen dan hebben jullie al kort met me kunnen kennismaken. https://www.izz.nl/thema/gezond-werken/psychische-belasting/artikelen/mijn-werk-hielp-me-uit-mijn-burn-out 

Ik ben sinds kort lid van de redactieraad voor dit magazine en op de eerste bijeenkomst flapte ik er spontaan wat uit over mijn burn-out enkele jaren geleden.  Toen ik na deze vergadering werd gebeld met de vraag om hierover geïnterviewd te worden heb ik eerst een paar dagen gewacht voor ik hier in toestemde. Dit komt namelijk erg dichtbij en ondanks dat ik er goed uit ben gekomen, waar ik best wel trots op ben,  brengt het weer emoties boven.

Ook ben ik er (ten tijde en na de burn-out) achtergekomen dat er nog steeds een taboe op het onderwerp ligt. En misschien had ik voor die tijd ook wel mijn vooroordelen. Ook ik had van burn-out gehoord, maar dacht ook 'dat overkomt alleen een ander en niet mij'. En dat is dus niet waar. Om te spreken over je bun-out is vaak 'not-done' en dat merk ik nog steeds. Ik merk dat ik het ook heel spannend vind hoe er (vooral in mijn werk-omgeving) op dit artikel gereageerd wordt.  Sommige collega's van destijds willen het woord 'bun-out' nu nog steeds niet horen. Ik mag daar in hun bijzijn geen woord over zeggen. Jammer, het zou zo veel ophelderen. Wellicht omdat het vaak geassocieerd wordt met zwakte.

Maar niets is minder waar: burn-out overkomt juist vaak sterke mensen, mensen met veel plichtsbesef en veel verantwoordelijkheidsgevoel. In één ding hebben een aantal mensen in mijn omgeving wel gelijk: het heeft veel te lang geduurd voor ik door had dat zelfs de sterkste schouders niet alles kunnen dragen. Dat zelfs sterke vrouwen (en mannen) af en toe hulp nodig hebben en dat het geen schande is om die hulp te vragen.

Ik heb vaak hulp afgewezen terwijl ik die eigenlijk had moeten accepteren. Ik ben er sterker uit gekomen zeggen velen dan. Ik ben van mening dat ik er ook al sterk 'in ging'. Maak ik heb in die periode dingen geleerd die me helpen mijn energie weer in balans te krijgen. Om dingen die energie kosten (en blijven kosten, want het is niet zo dat mijn zoons en man nu als bij toverslag genezen zijn), maar ik heb ook geleerd welke dingen mij energie geven. En ik wordt blij van dingen doen, ondernemen, nieuwe dingen ontdekken.

Ik hoop dat mijn verhaal anderen inspireert om ook de zoektocht met zichzelf aan te gaan, maar ook om het onderwerp burn-out bespreekbaar te maken.  En ik wil graag in dit forum anderen die hetzelfde moeten doormaken helpen door in dit forum mee te praten over dit onderwerp. 

[Angela de Wild]

Herkenbaar wat je zegt over taboe op het onderwerp burn-out. Ik heb me erover verbaasd dat zelfs in de GGZ het makkelijker is om te zeggen dat je iets aan je lijf te hebt dan om te zeggen dat het je allemaal even te veel wordt. Ik ben dan ook blij dat je zo dapper bent om dit bespreekbaar te maken.

[Isa van IZZ]

@Stefanie Kok, @anitaveerhuis, @mientjevanrooij, @Carmen Smeerdijk, @erikblom, @Ad Verhagen, @Tessa Cornelissen,@Dorothe Elbersen en @Ron Weening; het verhaal van @Sylvia is voor jullie ook waardevol?

Sylvia heeft zich ook bij Team Burn-out aangesloten, maar kon helaas gisteravond niet komen. Op deze manier kunnen jullie toch 'kennismaken'. Groet van Isa

[Dorothe Elbersen]

Welkom, fijn dat er steeds meer mensen komen met hun verhaal. gelukkig kan het taboe , doordat er meer mensen hun verhaal vertellen, minder worden. Hoe meer je erover weet , hoe eerder je het herkent. Vandaag begonnen met een leuke dag, reflectie leverde mij op dat ik genoot van de rit naar huis terwijl de zon scheen en dat , ondanks erg moe te zijn na een lesdag, genoten heb van mijn kleinkinderen die kwamen eten.

[Isa van IZZ]

Mooi @Dorothe Elbersen. Ik denk overigens dat jouw verhaal ook kan bijdragen aan een beter begrip van burn-out (en nodig je uit dat in het forum te delen).

@Sylvia binnenkort komt er een filmpje in de community waaruit zal blijken waarom Dorothé 'begon met een leuke dag'. Dat is namelijk iets dat we van de inspiratiebijeenkomst hebben geleerd.

[Marina Schriek]

Ik ben zelf ook heel benieuwd naar het filmpje en hoop dat het veel mensen zal inspireren om te leren hoe je zelf 'de toon kunt zetten'. Ik kan je wel beloven dat het veel verschil kan maken.
Wie in de tussentijd vragen heeft... ik lees mee en deel mijn kennis en ervaring over burn-out waar ik dat kan met jullie.
 

[Isa van IZZ]

Welkom in de community @Marina Schriek!

[WoutVisser]

Burn-out is vaak het gevolg van de werkomstandigheden. Wanneer deze niet optimaal zijn, ontstaat gemakkelijk een conflict met het eigen plichtsbesef en verantwoordelijkheidsgevoel. Het lijkt me daarom zinvoller om in de eerste plaats op de werkomstandigheden te focussen, en pas daarna op de vraag hoe je effectief met een burn-out omgaat.

Bedenk hierbij, dat een burn-out onder goede werkomstandigheden aanmerkelijk minder zal voorkomen. Al was het maar, omdat een goede leidinggevende de eerste symptomen van een burn-out bij zijn medewerkers/-sters zal herkennen, en adequaat zal ingrijpen. 

[Matima Verbeek]

Burn-out is niet alleen het gevolg van werkomstandigheden. Het is m.i. ook een gevolg van de beroepscultuur en.....het geen "nee" (durven) zeggen en daarmee niet voor jezelf opkomen/zorgen. Voordat de term "burn-out" in het leven werd geroepen, werd burn-out, (zware) overspannenheid of overwerktheid genoemd en ja....het was synoniem aan zwakte. Er werden geen blijvende veranderingen op de werkvloer/organisatie door gevoerd: wilde je terug gaan werken, dan was het business as usual. Terwijl de overheid mannen en vrouwen dwingt om te werken omdat het hebben van een gezin en het dagelijkse leven anders niet betaalbaar is. Dat betekent dat je als ouders, meestal toch nog de vrouwen, veel ballen in de lucht moet houden.

Wij hebben onze eigen verantwoordelijkheid en wij zijn als gemeenschap óók verantwoordelijk voor elkaar. Maar dan moeten wij wel eerst onze eigen verantwoordelijkheden nemen en onze grenzen aangeven en die van elkaar respecteren want daar ontbreekt het m.i. nog aan.

Het is altijd weer triest te constateren dat het systeem van ons eigen land in veel gevallen ziekmakend is. Terwijl dat juist niet zo zou moeten zijn...... Wie roept wie een halt toe en wanneer en hoe.....

Groet van @Matima Verbeek

[Marina Schriek]

Omdat burn-out inmiddels tot een belangrijke beroepsziekte gerekend wordt, die blijkbaar moeilijk aan te pakken is, is het verleidelijk om een zondebok te zoeken, zonder zelf verantwoordelijkheid te nemen. Er zijn veel algemene oorzaken aan te wijzen voor de grote golf van burn-out en ander stress-gerelateerd verzuim. Maar omdat je wanneer je zelf (bijna) een burn-out krijgt niet kunt gaan wachten tot de overheid, branche-vereniging, werkgever, teammanager, collega's en legio andere aspecten die bijdragen aan je stresslevels, tot inzicht komen, kun je beter het heft zelf in handen nemen. Wanneer je de oplossing bij jezelf zoekt en na gaat wat voor jou het verschil kan maken, kies je niet voor de makkelijkste, maar wel voor de effectiefste weg.

Mijn stelling is dat het niet verkeerd is om een burn-out te krijgen. Een burn-out kan heel heftig zijn en is op z'n zachtst gezegd geen pretje, toch zijn veel mensen achteraf blij met het ontwikkelingsproces dat de burn-out hen gebracht heeft. Vergeet ook niet dat een burn-out je tot persoonlijke inzichten kan brengen die bijzonder waardevol zijn.

[Matima Verbeek]

Hallo Marina, ik vind het krijgen van een burn-out of een chronische/fatale ziekte wel verkeerd als wij met zijn allen weigeren om in actie te komen en op te komen voor ONS RECHT en DE VERPLICHTING om onze arbeidsomstandigheden dusdanig te verbeteren zodat de arbeidsomstandigheden NIET LANGER de oorzaak zijn voor het krijgen van b.v. een burn-out. 

Elke ziekte of zware tegenslag en ingrijpende gebeurtenis in ons leven kan louterend werken als wij daarvoor open staan. Het gaat mij te ver om een burn-out aan te merken als een opmaat naar bewustwording van het zelf en de begrenzing daarvan. Ik zie dat als een ongepaste opwaardering van een burn-out. Want je grenzen leer je pas kennen wanneer zij overschreden worden en jij zal ze moeten (leren)bewaken. Maar als extrrne factoren je daarin structureel tegenwerken, dan vind ik dit misdadig en geen (op)waardering waard. 

Groet van @Matima Verbeek